Rozalia Celakówna: Musimy się starać o ciszę wewnętrzną

poniedziałek, 21 lutego 2011

Musimy się starać o ciszę wewnętrzną

29 12 1942r

Musimy się starać o ciszę wewnętrzną przez uspokojenie złych skłonności i namiętności, unikać grzechu, nie tylko ciężkiego, lecz każdego dobrowolnego uchybienia, by mieć serce bardzo czyste. Pan Jezus w swych błogosławieństwach na Górze wygłosił i to:"Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądają". Tak, czystego serca oglądają już tu na ziemi Pana Boga w sposób tajemniczy.Bez czystości serca nie ma mowy o tym, by taka dusza doszła do tego stopnia,by nią sam Duch Przenajświętszy kierował bezpośrednio.Gdy dusza jest czysta,szukająca zawsze we wszystkim Samego Pana Boga, oderwana od rzeczy stworzonych, zachowująca ciszę w swej duszy, gdy przykłada się do pracy nad wyrobieniem w sobie charakteru prawdziwie Bożego,wtenczas Duch Święty może w niej działać bez przeszkody, a w miarę jej większej czujności i wierności łasce Bożej tenże Duch Przenajświętszy udziela jej coraz większych świateł i w większej mierze Swych darów.

(Rozalia Celakówna "Wyznania z przeżyć wewnętrznych" str 392-393)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Służebnica Boża Rozalia Celakówna urodziła się 19.09.1901 r. w Jachówce na Podhalu, jako pierwsza z ośmiorga dzieci Tomasza i Joanny.

Mistyczka wspomina, że ich dom często ironicznie nazywano klasztorem, w którym wychowuje się zakonnice. Oto, co pisze o swoich najmłodszych latach:
Pierwsze wyrazy, które mnie Mama uczyła wymawiać były: Jezus i Maryja, lecz nim jeszcze mówiłam, Mama brała moją małą rękę i kreśliła nią znak Krzyża Świętego. Potem uczyła mnie "Ojcze nasz", "Zdrowaś Maryjo" i innych modlitw. Pierwszą nauczycielką, która mnie uczyła kochać Pana Jezusa była moja Droga Matka. Ona mnie pouczała, co Pan Jezus dla mnie uczynił, za co mamy Go kochać, jaką muszę być, żeby się Jemu podobać. Pouczyła mnie, jak mam się ćwiczyć w cnotach.

Ojciec mój kładł ogromny nacisk, bym nigdy grzechu nie popełniła. On był "Stróżem" mojej niewinności. Pan Jezus dał mi staranną opiekę w moich Rodzicach.

Wyrównaj z obu stron

Gdy miała siedem lat, usłyszała wyraźne wezwanie Chrystusa:Moje dziecko, oddaj mi się cała, bądź moja.Świat ci nigdy szczęścia nie da, on nie zaspokoi twoich pragnień.Oddaj się mnie, a znajdziesz wszystko. Ja cię nigdy nie opuszczę.

Myślała o wstąpieniu do klasztoru. Kilkakrotnie też ubiegała się o przyjęcie do zakonów kontemplacyjnych.
W 1925r. podjęła pracę salowej w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie.
Pisze, że modląc się ,usłyszała wówczas głos: Moje drogie dziecko, Ja chcę Cię mieć w szpitalu. Szpital jest twoim miejscem. Dla ciebie nie ma innej drogi, tu masz pozostać. W szpitalu jest miejsce dla ciebie z Mojej Woli ci przeznaczone. Sił do wymagającej służby szukała w codziennym przeżywaniu Mszy świętej i przyjmowaniu Komunii świętej, w adoracji Najświętszego Sakramentu i refleksji nad Męką Pańską.

Spowiednik mistyczki ks. Kazimierz Dobrzycki takie daje świadectwo o swej penitentce: "Po bliższym zbadaniu wewnętrznego i zewnętrznego życia Rozalii przyszedłem do pełnego przeświadczenia,że jest to wybrane od najmłodszych lat "Dziecko Boże", dusza mistyczna obdarzona niezwykłymi Łaskami Serca Jezusowego i Jego Matki Niepokalanej oraz wyróżnia się niezwykłą głębią życia wewnętrznego."

Wśród opisanych przez mistyczkę widzeń istotne miejsce zajmują przynaglenia do przeprowadzenia w Polsce i na całym świecie intronizacji Chrystusa.

Ascetyczny tryb życia, rozliczne cierpienia fizyczne i moralne oraz nadmierna praca wpłynęły na zdrowie Celakówny do tego stopnia, że choroba szybko złamała jej siły fizyczne i 13 września 1944r. umarła

( Rozalia Celakówna "Wyznania z przeżyć wewnętrznych")