Rozalia Celakówna: Módl się o świętych Kapłanów

sobota, 19 lutego 2011

Módl się o świętych Kapłanów

2 01 1941r
Pan Jezus prawie nagli moją małą duszę, bym wszystko czyniła, co tylko jest w mojej mocy , by przyspieszyć ten dzień błogosławiony oddania całych narodów pod panowanie Jego Słodkiej Miłości.
Ustawicznie stoi przed mymi oczami groza spustoszenia, którą spowodowały nasze grzechy, ten upadek niski z którego podnieść może nas tylko Jezus- Miłość nasza. Ogromna jest boleść Serca Jezusowego z powodu oziębłości kapłanów:Módl się dziecko, o świętych Kapłanów, którzy by w sercach ludzkich zapalili ogień Mojej miłości, bym mógł w nich królować wszechwładnie. Moje Boskie Serce to ostatni wysiłek Mej Miłości zapomnianej i wzgardzonej przez ludzkość, którą pragnę zapalić świat.

(Rozalia Celakówna "Wyznania z przeżyć wewnętrznych" str 372)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Służebnica Boża Rozalia Celakówna urodziła się 19.09.1901 r. w Jachówce na Podhalu, jako pierwsza z ośmiorga dzieci Tomasza i Joanny.

Mistyczka wspomina, że ich dom często ironicznie nazywano klasztorem, w którym wychowuje się zakonnice. Oto, co pisze o swoich najmłodszych latach:
Pierwsze wyrazy, które mnie Mama uczyła wymawiać były: Jezus i Maryja, lecz nim jeszcze mówiłam, Mama brała moją małą rękę i kreśliła nią znak Krzyża Świętego. Potem uczyła mnie "Ojcze nasz", "Zdrowaś Maryjo" i innych modlitw. Pierwszą nauczycielką, która mnie uczyła kochać Pana Jezusa była moja Droga Matka. Ona mnie pouczała, co Pan Jezus dla mnie uczynił, za co mamy Go kochać, jaką muszę być, żeby się Jemu podobać. Pouczyła mnie, jak mam się ćwiczyć w cnotach.

Ojciec mój kładł ogromny nacisk, bym nigdy grzechu nie popełniła. On był "Stróżem" mojej niewinności. Pan Jezus dał mi staranną opiekę w moich Rodzicach.

Gdy miała siedem lat, usłyszała wyraźne wezwanie Chrystusa:Moje dziecko, oddaj mi się cała, bądź moja.Świat ci nigdy szczęścia nie da, on nie zaspokoi twoich pragnień.Oddaj się mnie, a znajdziesz wszystko. Ja cię nigdy nie opuszczę.

Myślała o wstąpieniu do klasztoru. Kilkakrotnie też ubiegała się o przyjęcie do zakonów kontemplacyjnych.
W 1925r. podjęła pracę salowej w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie.
Pisze, że modląc się ,usłyszała wówczas głos: Moje drogie dziecko, Ja chcę Cię mieć w szpitalu. Szpital jest twoim miejscem. Dla ciebie nie ma innej drogi, tu masz pozostać. W szpitalu jest miejsce dla ciebie z Mojej Woli ci przeznaczone. Sił do wymagającej służby szukała w codziennym przeżywaniu Mszy świętej i przyjmowaniu Komunii świętej, w adoracji Najświętszego Sakramentu i refleksji nad Męką Pańską.

Spowiednik mistyczki ks. Kazimierz Dobrzycki takie daje świadectwo o swej penitentce: "Po bliższym zbadaniu wewnętrznego i zewnętrznego życia Rozalii przyszedłem do pełnego przeświadczenia,że jest to wybrane od najmłodszych lat "Dziecko Boże", dusza mistyczna obdarzona niezwykłymi Łaskami Serca Jezusowego i Jego Matki Niepokalanej oraz wyróżnia się niezwykłą głębią życia wewnętrznego."

Wśród opisanych przez mistyczkę widzeń istotne miejsce zajmują przynaglenia do przeprowadzenia w Polsce i na całym świecie intronizacji Chrystusa.

Ascetyczny tryb życia, rozliczne cierpienia fizyczne i moralne oraz nadmierna praca wpłynęły na zdrowie Celakówny do tego stopnia, że choroba szybko złamała jej siły fizyczne i 13 września 1944r. umarła

( Rozalia Celakówna "Wyznania z przeżyć wewnętrznych")