Rozalia Celakówna: Dla Ciebie cierpieć wzgardę i poniżenie.

sobota, 11 grudnia 2010

Dla Ciebie cierpieć wzgardę i poniżenie.

7.11.1937r

Pan Jezus w tych dniach otworzył moje oczy na ogromną nędzę mej duszy. Tak jak obecnie poznaję, kim jestem, nigdy nie miałam takiego poznania. Ta ogromna niemoc i nędza wprowadzają mnie w głęboki spokój, że teraz mogę żyć w prawdzie.
Niezmierne pragnienie, by pozostać w przepaści swej nędzy nie po to, by się niepokoić, lecz byJezus mógł w mej małej duszy czynić, co chce, by żył w niej w całej pełni.
O Jezu! Wcale się temu nie dziwię. że Święci wołają, byś im, Panie, pozwolił dla Ciebie cierpieć wzgardę i poniżenie, bo i grzesznej duszy to samo dajesz, o mój Najukochańszy Mistrzu, odczuć i pragnąć!

(Rozalia Celakówna "Wyznania z przeżyć wewnętrznych" str.48-49)

2 komentarze:

Anonimowy11 grudnia 2010 18:43
W swoim Notesie zastrzeżonym sługa Boży ks. Józef Kowalski - męczennik Oświęcimia pisał jak pragnął realizować w codziennym życiu wzniosły cel zdobycia świętości.

"Kiedy pójdę do zajęć, odnowię dobrą intencję i będę się starał pracować w zjednoczeniu z Bogiem z pamięcią na obecność Bożą. Zajęcia zrobię dokładnie i wzorowo. Czyszczenie, zamiatanie i ścieranie kurzy itp. powinno mi przypominać, że i ja swoją duszę tak zawsze powinienem oczyszczać z błędów, niedoskonałości i przywiązań. Kiedy moje zajęcia będę miał dobrze spełnione, pójdę chętnie pomóc swoim kolegom, którzy gdzieś sami pracują. W takim wypadku powinienem zawsze odnowić swoją intencję przypodobania się Bogu, a nie pozyskania dla siebie pochwał".
ks. Jan Krawiec "Cierpieć i być wzgardzonym"
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
tk11 grudnia 2010 21:52
"Uczy On (Duch Święty) odkrywać nas ze zdumieniem, że właśnie dzięki nędzy uzyskujemy całą władzę nad sercem Boga, ponieważ to ona właśnie urzeka Go w nas, a nie dary, które już nam dał, lub te, które gotów jest wylać strumieniem na to urzekające Go ubóstwo (co jest zrozumiałe, gdyż nędza jest jedyną rzeczą, której nie może znaleźć w Sobie, a więc jedyną, którą poza Sobą może obdarzyć miłością).

Marie-Dominik Molinie "Przyzwolić na wszystko", 2007, s. 55
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Służebnica Boża Rozalia Celakówna urodziła się 19.09.1901 r. w Jachówce na Podhalu, jako pierwsza z ośmiorga dzieci Tomasza i Joanny.

Mistyczka wspomina, że ich dom często ironicznie nazywano klasztorem, w którym wychowuje się zakonnice. Oto, co pisze o swoich najmłodszych latach:
Pierwsze wyrazy, które mnie Mama uczyła wymawiać były: Jezus i Maryja, lecz nim jeszcze mówiłam, Mama brała moją małą rękę i kreśliła nią znak Krzyża Świętego. Potem uczyła mnie "Ojcze nasz", "Zdrowaś Maryjo" i innych modlitw. Pierwszą nauczycielką, która mnie uczyła kochać Pana Jezusa była moja Droga Matka. Ona mnie pouczała, co Pan Jezus dla mnie uczynił, za co mamy Go kochać, jaką muszę być, żeby się Jemu podobać. Pouczyła mnie, jak mam się ćwiczyć w cnotach.

Ojciec mój kładł ogromny nacisk, bym nigdy grzechu nie popełniła. On był "Stróżem" mojej niewinności. Pan Jezus dał mi staranną opiekę w moich Rodzicach.

Gdy miała siedem lat, usłyszała wyraźne wezwanie Chrystusa:Moje dziecko, oddaj mi się cała, bądź moja.Świat ci nigdy szczęścia nie da, on nie zaspokoi twoich pragnień.Oddaj się mnie, a znajdziesz wszystko. Ja cię nigdy nie opuszczę.

Myślała o wstąpieniu do klasztoru. Kilkakrotnie też ubiegała się o przyjęcie do zakonów kontemplacyjnych.
W 1925r. podjęła pracę salowej w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie.
Pisze, że modląc się ,usłyszała wówczas głos: Moje drogie dziecko, Ja chcę Cię mieć w szpitalu. Szpital jest twoim miejscem. Dla ciebie nie ma innej drogi, tu masz pozostać. W szpitalu jest miejsce dla ciebie z Mojej Woli ci przeznaczone. Sił do wymagającej służby szukała w codziennym przeżywaniu Mszy świętej i przyjmowaniu Komunii świętej, w adoracji Najświętszego Sakramentu i refleksji nad Męką Pańską.

Spowiednik mistyczki ks. Kazimierz Dobrzycki takie daje świadectwo o swej penitentce: "Po bliższym zbadaniu wewnętrznego i zewnętrznego życia Rozalii przyszedłem do pełnego przeświadczenia,że jest to wybrane od najmłodszych lat "Dziecko Boże", dusza mistyczna obdarzona niezwykłymi Łaskami Serca Jezusowego i Jego Matki Niepokalanej oraz wyróżnia się niezwykłą głębią życia wewnętrznego."

Wśród opisanych przez mistyczkę widzeń istotne miejsce zajmują przynaglenia do przeprowadzenia w Polsce i na całym świecie intronizacji Chrystusa.

Ascetyczny tryb życia, rozliczne cierpienia fizyczne i moralne oraz nadmierna praca wpłynęły na zdrowie Celakówny do tego stopnia, że choroba szybko złamała jej siły fizyczne i 13 września 1944r. umarła

( Rozalia Celakówna "Wyznania z przeżyć wewnętrznych")