Rozalia Celakówna: Jezu, niech się stanie, co Ty chcesz

poniedziałek, 3 stycznia 2011

Jezu, niech się stanie, co Ty chcesz

3)Przyszłość: ona jest oddana również Bogu. O jedno proszę i błagam Pana Jezusa, bym Go nigdy ani cieniem grzechu nie zasmuciła.
Niech spadną na mnie wszystkie cierpienia, jakie są możliwe na tej ziemi dla człowieka, lecz, o Jezu, nie dozwól, bym Cię miała zasmucić, raczej ześlij, Panie, najokropniejszą śmierć. To jest jedyna moja obawa i bojaźń.
Co mnie więcej niepokoi? Więcej nic.
Chcę być niepodzielnie własnością Pana Jezusa.Pragnieniem moim najgorętszym jest, by wszystkie dary i łaski odebrane z rąk Pana Jezusa ukryć przed wszystkimi stworzeniami bez wyjątku, lecz- Wola Boża. Jezu, niech się stanie, co Ty chcesz.

(Rozalia Celakówna "Wyznania z przeżyć wewnętrznych str 108)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Służebnica Boża Rozalia Celakówna urodziła się 19.09.1901 r. w Jachówce na Podhalu, jako pierwsza z ośmiorga dzieci Tomasza i Joanny.

Mistyczka wspomina, że ich dom często ironicznie nazywano klasztorem, w którym wychowuje się zakonnice. Oto, co pisze o swoich najmłodszych latach:
Pierwsze wyrazy, które mnie Mama uczyła wymawiać były: Jezus i Maryja, lecz nim jeszcze mówiłam, Mama brała moją małą rękę i kreśliła nią znak Krzyża Świętego. Potem uczyła mnie "Ojcze nasz", "Zdrowaś Maryjo" i innych modlitw. Pierwszą nauczycielką, która mnie uczyła kochać Pana Jezusa była moja Droga Matka. Ona mnie pouczała, co Pan Jezus dla mnie uczynił, za co mamy Go kochać, jaką muszę być, żeby się Jemu podobać. Pouczyła mnie, jak mam się ćwiczyć w cnotach.

Ojciec mój kładł ogromny nacisk, bym nigdy grzechu nie popełniła. On był "Stróżem" mojej niewinności. Pan Jezus dał mi staranną opiekę w moich Rodzicach.

Gdy miała siedem lat, usłyszała wyraźne wezwanie Chrystusa:Moje dziecko, oddaj mi się cała, bądź moja.Świat ci nigdy szczęścia nie da, on nie zaspokoi twoich pragnień.Oddaj się mnie, a znajdziesz wszystko. Ja cię nigdy nie opuszczę.

Myślała o wstąpieniu do klasztoru. Kilkakrotnie też ubiegała się o przyjęcie do zakonów kontemplacyjnych.
W 1925r. podjęła pracę salowej w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie.
Pisze, że modląc się ,usłyszała wówczas głos: Moje drogie dziecko, Ja chcę Cię mieć w szpitalu. Szpital jest twoim miejscem. Dla ciebie nie ma innej drogi, tu masz pozostać. W szpitalu jest miejsce dla ciebie z Mojej Woli ci przeznaczone. Sił do wymagającej służby szukała w codziennym przeżywaniu Mszy świętej i przyjmowaniu Komunii świętej, w adoracji Najświętszego Sakramentu i refleksji nad Męką Pańską.

Spowiednik mistyczki ks. Kazimierz Dobrzycki takie daje świadectwo o swej penitentce: "Po bliższym zbadaniu wewnętrznego i zewnętrznego życia Rozalii przyszedłem do pełnego przeświadczenia,że jest to wybrane od najmłodszych lat "Dziecko Boże", dusza mistyczna obdarzona niezwykłymi Łaskami Serca Jezusowego i Jego Matki Niepokalanej oraz wyróżnia się niezwykłą głębią życia wewnętrznego."

Wśród opisanych przez mistyczkę widzeń istotne miejsce zajmują przynaglenia do przeprowadzenia w Polsce i na całym świecie intronizacji Chrystusa.

Ascetyczny tryb życia, rozliczne cierpienia fizyczne i moralne oraz nadmierna praca wpłynęły na zdrowie Celakówny do tego stopnia, że choroba szybko złamała jej siły fizyczne i 13 września 1944r. umarła

( Rozalia Celakówna "Wyznania z przeżyć wewnętrznych")